Safranbolu'ya bağlı Yörük köyü öyle bildiğiniz, gördüğünüz gibi bir köy olmasa da ,
tam da hayal ettiğiniz gibi bir köy olabilir.
Evlerin hemen hepsi konak olarak inşaa edilmiş.90 dan fazla tescilli eser varmış.
Bu evlerinden dolayı Kültür Bakanlığınca koruma altına alınmış , Bektaşilik izlerini de taşıyan bir Yörük köyü. Yolları düzgün. Yeşilliği bol. Hayvancılık ve tarımla uğraştıkları gibi, turist olarak gelenleri, gidenleri eksik olmuyor ,onları da ufak çay bahçelerinde gözlemeleri, ayranları,çay ve
kahveleri ile ağırlıyorlar.
Yukarıda resmi görülen ve buraları gezenlerin çoğunun mutlaka tanıdığı Filiz hanım bu köy konaklarından Sipahioğlu Konağını ve köylerini bir turizm elçisi olarak
hikayelerle, şakalarla kendine has diliyle anlatıyor. Köylerinden çok giden olmuş, çoğu
hane kapanmış. Bayramlarda gelen oluyormuş bazı evlere o kadar.
Köyde en kalabalık yer, gelen gezginlerin toplu olarak götürülmesi sebebiyle bir bu konak,
bir de köy kadınlarının eski zamanlarda topluca çamaşır yıkadıkları çamaşırhane.
Çünkü, sizi el emeği kuru erzak, yaş sebze meyve satan, ineklerini otlatmaktan getiren, çeşmeden suyunu dolduran bir köy sakini karşılayabilir.Evinin girişinde bahçesinden topladığı taze ıspanakları ve yeşil körpe maydonozları demetleyen bir Hasan amca ile tanışabilirsiniz. Size burada ıspanağın çok yetiştiğini,bunların kendi bahçesinden olduğunu, pazara satmaya götüreceğini tatlı tatlı sakince anlatıp sizinle sohbet edebilir.
Köyün başka bir sokağında karşınıza, ünlü soprano Leyla Gencer büstü çıkıp sizi
tam bir şaşkınlığa sürükler. Meğer bu köyden çıkan ve çok iyi işlere imza atmış bir çok aydın kişi varmış.Bunlar büyük şehire göçselerde köylerine katkıda bulunmayı ihmal etmemişler.
''Orda bir köy var uzakta'' şiirini ezberleye ezberleye büyümüş olduğumuzdan böyle korunası
köylerin çoğalmasını , köy halkının geçim kaynaklarının bollaşmasını , köylerini yaşatmak
için gerekli teşvikleri bulmalarını diliyorum.
