Biraz ferahlamaya ihtiyacımız vardı. Uzun bir yürüyüş oldu, tabi bana göre. Baharda daha sık yürüdüğümüz yollara çıktık bu sefer, ara yollar sokak araları gezmeleri, mahalle teftişlerine ara verdik. Her defasında yeni bir inşaatla ,dönüşüme girmiş eski bir apartmanla karşılaşmaktansa , gözümüz gönümüz açılsın, deniz kenarına inelim hadi dedik.
Şubat güzel havalar, erken açan badem ağaçları, tam zamanı olan sarı mimozalar, hafiften cıvıldaşmaya başlayan serçe kuşları ile güzel geçiyor. Yaşayanlara, nefesi yetenlere. Bu hafta hemen hemen birer gün ara ile tanıdık iki yaşlı beyin cenazesi oldu. Tesadüf ikisi de aynı apartmanda altlı üstlü oturuyordu. Bir gün arayla iki gece aynı apartmanda duadaydık. Makamları cennet olsun, diyelim vakti gelen göçüp gidiyor. Bizim mahallede cenaze namazlarının kılındığı cami hemen ilçe mezarlığının arka kısmında. Eski Kartallılar genelde bu ilçenin en eski mezarlığına defnediliyor. Ben de arada anneannemi ziyarete gelirim de epeydir gelmemiştim ,vesile oldu gidenler. Anne tarafımdan hepsi burada. Dedemin yattığı yere ulaşmak imkansız gibi çünkü ara yol yok kıyıdan köşeden diğer mezarlara basmadan gitmeyi denemek lazım ,çok zor. Anneannemin tarafı daha ara yollu. Bizim mezarlıklarda buna dikkat edilmemiş eskiden. Bunu bilen annemin amcası nüktedan bir insandı '' ..beni öyle arkalara değil yola yakın gömün , gelene geçene bakarım ..'' diye espri yapardı. Allah rahmet eylesin ,gerçekten de kabri tam da en önde, caddeye bakıyor. Böyle ufak anılarda hatıra kalıyor gidenlerden Mezarlığın sessizliği etkileyicidir. Mezar taşlarındaki yazılarda. Arada sonumuzu oracıkta görsek de hiç oraya gitmeyecek gibi yaşamamız da enteresan gelir. Ne güzel yaratılmışız.
 |
| Nusretiye Camii/İstanbul |
Yukarıda resmi görülen yer çocukluğumdan beri gittiğim ender mekanlardan biri, çok eski bir çay bahçesi. Ben çocukken annemin amcası Yakacık'da zabıta memuru idi o zamanlar ziyaretlerine gittiğimizde giderdik Ayazma'ya o çay bahçesi o devirden beridir var. Yakacık meydana kadar araçla gidilir sonrası Ayazma'ya kadar yürürdük. İki taraflı tek katlı bahçeli evler vardı. Daha çok gayrimüslüm vatandaşlar otururdu. Evlerin bir tanesinin bahçesinde Pamuk Prenses ve yedi cücelerin alçıdan yapılmış renkli heykelcikleri vardı. Şimdi hemen her bahçede var belki o tür heykelcikler ama o zamanlarda benim yaşlarımda bir çocuk için hayal ötesi idi. O yedi cüceli ev uzun yıllar kaldı sonra tabii ki sanırım sahipleri göçüp gidince önce bakımsız kaldı heykelcikler ,soldu boyaları renkleri sonra kırılıp döküldüler , şimdi zaten evin yerinde koca bir apartman var. Bahçeli evlerin hemen hepsinin kaderi apartmana dönmek oldu, bir kaç tane var aralarda onlar da işyeri olmuş. Bu yolun sonunda Ayazma meydanı vardır ortasında da dev bir çınar ağacı. Ağaç ki yıllara meydan okuyan anıt ağaç olma yolunda bir ağaç. Dibinde hala var olan , bir zamanlar önünde elinde bidonlarla insanların su sırasına girdiği bir çeşme vardır. Şu an çeşme bakımsız çer çöp içinde:/ Burada su kaynakları çoktur ve neredeyse tüm civar içecek su ihtiyacını bu ve bunun gibi bir kaç kaynak suyundan sağlardı. Önceleri bedava idi sonra paralı oldu bu kaynaklar sonra da kurudu yok oldu. Suyundan dolayı da bu Ayazma'daki çay bahçelerinin çayları çok güzel olurdu, semaverlerle masalara gelir doya doya içilirdi. Hala çayları güzel ama tabii ki artık yapılırken hangi su kullanılıyor bilmiyoruz. Bir de odun ateşinde çok güzel pide ve lahmacun yapılır ki biz başka yerde yediklerimizi hep buradakilerle kıyaslarız. Eskiden olduğu gibi kalmaya çalışıyorlar ama tabi ufak değişiklikler oluyor. Mesela bu sefer ilk kez masalara fiyat listelerini koymuşlar. Aslında hemen girişte fırının yanında kocaman bir fiyat tabelası her daim olur hala var ama şimdi masalara da koymuşlar. Kahvaltı vermeye de başlamışlar. Çorba ,tatlı vs.ilave olmuş menüye. Bilmiyorum sanırım ekonomik kriz buraya da uğramış, yeni çareler aranmaya başlamış. Umarım bu nadide işletmeler kendini koruyup daha uzun yıllar çalışırlar, sevdiğim yerlerin kapanmasına üzülüyorum, saçma gelebilir ama öyle, anılarım/ız var çünkü.
perşembe
Yine bir ''Üzücü hadise '' vakası. İnanılmaz bir sıradanlaşma hali. Benimki de tam tesadüf bu son iki ayda ikinci Üsküdar'a gidişim ve ikinci karşılaşmam. Ne kadar sık oluyor demek ki. Yapılan anonslarda şu istasyonda üzücü hadise meydana gelmiştir, seferlerimiz gecikmeli olarak gerçekleşmektedir, diyen kibar hatta gülümseyen robotik sesli anons.Haber değeri bile, şu biriken kalabalık kadar yok. Kim bilir kim ,kim bilir neden. İnanılmaz bir kalabalık birikmiş. Herkesin tek düşüncesi varacağı yer, başka bir şeye odaklanması mümkün değil. Yarım saat süren normal süre ,bir buçuk saate vardı eve gelene kadar. Üstelik yanımızda toplu taşımayı sık kullanmayan babam da vardı . Büyük şansızlıktı. Hep çocuklarla seyahat konusu gündemdedir fakat yaşlılarımızla da seyahat de de /uzun yolculuk ya da toplu taşıma fark etmez/ önem verilip ,dikkat edilmesi gereken şeyler, alınması gereken önlemler vardır.
***
cuma
Lodoslu, ılık İstanbul günleri ile dolu geçen Şubat ayı. Lodosun etkilerini aşırı hisseden biriyim, baş ağrısı mutlaka uğrar bu günlerde. İşte İstanbul'da lodossuz olmaz. İlla esecek.
***
cumartesi
Yine bu hafta sonu bol dizili geçecek bana. Bıraktıklarım var , yeni başlayanlar , başlayacaklar var.
Seyrettiklerim geçen sezonlardan ; Yargı, Kızılcık Şerbeti, Yalı Çapkını, Aldatma ,Ömer.
Yeni sezona çıkanlardan; Sandık Kokusu, Gaddar, İnci Taneleri
O kadar da fazla değilmiş. Şimdi yeni beklediğim Bahar dizisi var.
Tabii ki gününde izleyemediğim için çoğunu hızlandırılmış halde internetten izliyorum.
***
pazar
Bugün şenlik var evde, kızımın nişanlısı kahvaltıya gelecek. tabii ki artık üç çocuğum var gibi tatlı bir hissiyata sahibim. Üç çocuk hep istemişimdir de sağlığım elvermedi pek. Şu arada dizilerde pek işlenen yüksek tansiyonlu gebelik sorunu ile mücadele edip, baya sıkıntılı bir süreç geçirmiştim, sonrasında da devam etti sorun. Neyse şimdi bir oğlum daha var , bizimkiler gibi o da kahvaltı da pişi seviyor. Tabii ki anneler çocuklarının sevdiği yemekleri pişirmeye bayılır.
-Anne sen fiyatları görünce böyle oldun kesin: )
Nasıl olmayalım ki. Son iki aydır çeyiz alışverişimiz hızlanınca ve fiyatların hızına yetişemeyince ruh hali bir bozuluyor. Bir dengesizlik var fiyatlarda olmayacak şeylere olmayacak etiketler konuluyor. Ondan dolayı da alacağımız şeyin ıncığını cıncığını inceliyor ,etikete varana kadar okuyoruz. Güven de yok çünkü ;alınacak malın, verilecek etiket fiyatına değip değmeyeceğine.
Sonra asabi halim geçti, çoğu işimizi hallettik. Bu arada yanımızdan ağlaya ağlaya bir çocuk geçti 'annemde annem', diye ,kaybolmuş! Dört beş yaşlarında , bir kaç kişi ilgilendi sonra orta yaşlı bir hanım elinden tutup sanırım güvenlik noktasına götürdü. Okulların tatilde olduğu son gün olduğu için çocuklu aileler çoğunluktaydı. Normalde asla cumartesi pazar AVM ye gitmem, genelde o günler calışan kesimin gitmeyi tercih ettiği günler olduğundan aşırı kalabalık geliyor bana. Mecbur olunca baya vakit geçirdik. Çıktığımızda açık hava ferahlattı.
Taksi ile dönerken aklıma henüz çok yeni bir olay olan canice hayattan koparılan taksici geldi. Nasıl acımasız insanlarla bir arada yaşıyor ve görmüyoruz. Evet iyi insanlarda var hayatta ,sonrasında ailesine yardımlar edildi, destek olundu ama giden gitmiş bir kere .Bir de şu konuya takılıyorum, internette her an karşınıza çıkan zavallı taksi şöförünün katledilmesi görüntülerini yaymak ,haber diye vermek de kötülük değil mi o kişinin ailesi için, çocukları için. Bu da bir çeşit vicdansızlık değil mi? Toplum olarak çıldırmanın eşiğindeyiz gibi geliyor bazen.
**
Yeni bir haftaya başlarken güzel bir şey paylaşıp bitireyim bu günlüğü. Nazlı çiçek,rengine bayıldığım orkide, yenisi yanına gelince bir heves tekrar goncaya durdu ve nihayet açtı:)
Mutlu bir hafta olsun.
