evlilik, kuşak farkı ve modern hayatın getirdikleri..

      


Geçtiğimiz yıl bizim evin en önemli ve en mutluluk veren olayı kızımızın dünyaevine girmesi idi. 'Dünya Evine Girmek' tabiri yeni evlenen, yeni bir başlangıç yapan, kendilerine yeni bir dünya kuran çiftler için kullanılır. Evlilik sorumluluk isteyen bir müessese, karar vermesi de yürütmesi de hem güzel hem zor olabiliyor. Umarım çok mutlu olurlar. Ülkemizde ekonomik şartlar,  sosyal şartlar üstüne bir de İstanbul yaşamı şartları , burada doğmuş büyümüş olsalar da  genç insanları bu yaşlarında bunaltabiliyor. Kiralar çok yüksek, mutfak giderleri çok çok fazla ki yeni nesil kadınlar pek yemek pişiren tarafta değil .  o da ayrı bir masraf kapısı. Geçenlerde annem için hastanedeydik, asansörde bir yemek getirici genç ile karşılaşınca şaşırdım. ''Ablacım artık sizin nesil son buldu, şimdi hiç kimse evde yemek yapmıyor ''dedi. gerçekten de öyle. Kızım yurtta kalırken onu görmeye gittiğimizde yeni idi bu yemek siparişçiler , yurdun önün vızır vızır motokuryeler gelip gidiyordu. Sonra işyerlerinde görmeye başladık. Şimdi her evin önünde yemek getir götürcüler yemek taşıyıp duruyor. Demek ki yemekler evde pişmiyor,dışardan siparişle geliyor. Biz kendimize eziyet etmişiz demek. İşten gel, koştur koştur mutfağa gir, yemek pişir, topla , yıka. Keza hafta sonu bir kaç çeşit pişir, koy dolaba  falan. Şimdi her çeşit sulu-susuz yemek bir uygulamaya bakıyor. Ne kadar sağlıklı ya da sağlıksız ileri ki zamanlarda ortaya çıkar. Her nesil kendi usulüne göre yaşıyor, kendi düzenlerini kuruyor. Bu da kuşak farkını oluşturuyor.

Bunu bugün mutfakta yemek yaparken düşündüm, ben hala yemek yapmayı seven taraftayım. Biraz alışmışlıktan, biraz da gerçekten keyif aldığım ,rahatladığım bir ev işi olduğundan.Bir de anne yemeklerimi seven çocuklarım var. Daha fazla sebebe gerek yok tek bu madde yeter benim için. 

Aman neyse işte ; ister dışardan yiyelim ,ister kendin pişir- kendin ye yapalım ,yeter ki ağzımızın tadını bozmayalım.

7 yorum:

  1. Ben de mutfakta yemek yapmayı çok seviyorum. Bir dönem tek başıma yaşadım ve o zaman yemek yapmak gelmiyordu içimden. Evde yemek pişmeyince bir aitlik duygusu da oluşmuyor sanki o eve karşı. Sonra kendim pişirmeye başladım yeniden ve terapi gibi gelmeye başladı orada geçirdiğim saatler. Kokunun psikolojik hafızadaki yerini biliyorum ve şimdilerde başta kızım olmak üzere sevdiklerim için pişiriyorum yemeklerimi. Kimbilir belki kızım da ilerde zor geçen bir gününde mutfağa girip bir şeyler pişirir kendisine ve sevdiklerine.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hakkını yemeyeyim pişiriyor tabi de yorucu bir iş hayatı var , evlilik yeni sorumluluklar getiriyor haliyle zamanla herkes yeni bir hayata alışır.
      Kesinlikle evde yemek pişmesi bana da evi yuva yapan şeymiş gibi geliyor. Böyle şartlanmış ya da böyle seviyor da olunabilir , yine de güzel.

      Sil
  2. Merhabalar.
    Allah tamamına erdirsin. Kızınıza bir ömür boyu sürecek mutluluklar dilerim. Fakat sizin de değindiğiniz gibi, ülkenin içinde bulunduğu bu sıkıntılı zaman içerisinde evlenmek ve evliliği sürdürmek hiç de kolay olmasa gerek. Evli çiftleri en çok yoracak olan şey maddiyattır. Ancak, asıl önemli olan şey ise, çiftlerin birbirlerine olan sevgi ve saygısının hiç eksilmemesi ve her geçen gün daha güçlü bir şekilde devam etmesidir. Maddi konular, biraz sıkıntılı olsa da öyle ya da böyle çözülür. Önemli olan sevgi ve saygıdır.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin.
      Öyle sevgi ve saygı oldukça ilişkiler gayet yolunda gider.
      Teşekkürler.

      Sil
  3. Ben de yemek yapan taraftayım. Hem sağlıklı beslemek için yavruları, hem de aslında gizli gizli seviyorum günün mutfakta geçen o 1 saatini.. Bazen kulağımda bir sesli kitap..
    Ama hergün yemek yapmak zorluyor beni de, o nedenle haftanın bir günü “kahvaltı” ediyoruz, nadiren bazı haftasonları da dışarda yiyoruz ama ayda bir ancak.. Kocam aslında iyi yemek yapar (benden daha bile iyidir) ama tavandan yerlere dek kirletir ve bir makina bulaşık çıkarır :))) O nedenle çaktırmadan eledim onu mutfak işlerinden..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kızımda yavaş yavaş alışıyor yemek pişirmeye, yaptığında şahane yapar ama gerçekten İstanbul yaşamı artık bizim gençliğimizin yaşamı gibi değil aşırı yorucu. Neyse ki eşi de gayet iyi, yemek işinde, pek de dağıtmıyor sanırım ortalığı:)

      Sil
  4. yemek yapmak da evde hazır yapmak oldu artık, patates kızartması, çıtır tavuk filan hazır ve air fryer :)

    YanıtlaSil