Eski Ramazanlar (mim)

Sevgili İstiridye Avcısı(tık tık) hepimizi bir ramazan ayı birlikteliğine çağırıp,mim hazırlamış. Hem soruları onun yazısından,kendi sayfama geçirdim, hem de aklıma ilk gelenlerle, cevapları hazırladım.
Ramazan geldi , hoş geldi...
1- Ramazanı bir hediye paketine benzetirsek, sizin için nasıl bir paket olurdu, içinde sizin için neler olurdu?
         Ramazan ayı bolluk, bereket dolu; huzurla , güleryüzle,iyiliklerle, dualarla, şükürlerle hazırlanmış bir hediye paketi ; benim için de, bol dua ve huzurlu bir kalp olsun içinde. (Bu aralar ruhum daralmış durumda😩.)

2-Ramazan ile ilgili en net anınız hangisidir? Size kazandırdığı hislerle birlikte anlatır mısınız?
        Ramazan ayında tabii ki işin doğası gereği en çok açlıkla ,susuzlukla sınanıyoruz. Bende sıcak bir ramazan günü ,oruçlu olduğumu unutup kocaman bir bardak suyu, kana kana içip ,sonrasında suyu içen bedenim aklımı başıma getirip oruç olduğumu hatırladığımda ,duyduğum pişmanlıkla karışık, vicdan azabı ,şu an en net hatırladığım ,ilk aklıma düşen anım oldu.Çünkü maalesef açlığa kolay dayananlardan değilim:) O günde;
 Ya oruçum gitti mi? Nasıl unuttum, aklım nerelere uçtu ?diye diye hayıflanmıştım..
Birde büyüklerin ''top patladı mı'' diye iftar saatini sordukları anlar aklıma geldi şimdi bak. Belki küçük illerde, hala iftar saatinde top atılıyordur.
Ya da minarenin kandillerinin yanıp yanmadığını anlamak için, cam kenarlarında, bahçelerde küçük çocuklar bekleşiyordur hala..

3-Çocukluğunuzdaki ramazan ve şimdi yaşadığınız ramazan arasındaki en belirgin farklar nelerdir?

Yaşanma şekli olarak ,o kadar çok fark var ki. Bir kere o zamanlar, genelleme yapıyorum, anneler çalışma hayatına bu kadar çok dahil olmadığından, sahur sofraları daha mükellef,daha uzun vadeli geçerdi. Pişiler sıcak sıcak, çaylar yeni demli, yumurtalar, makarnalar taze haşlanmış olurdu.
'Akşamdan yediğimle tutayım,n'olcak dayanırım', diye bir tez yoktu:)
Sonra ramazan ayının hemen her günü ya bir iftar sofrasına davetli gidilir, ya da evde iftar sofrasına misafir davet edilirdi. Özellikle akrabalar ,yakın eş dost günler öncesi bunun hazırlıklarına başlar,günler kesilir, önce büyükler, sonra eş dost sıraya konurdu.
(Şimdi ,geçim derdi var,hayat  zor,artık bu işi belediyeler toptan hallediyor. Plastik ,kapalı kaplı kumanyalarla  iftar sofralarında ,insanlar evlerine yetişme telaşına düşmesin , diye yardım kapısını açık tutuyor. Bu kalabalık şehirler için iyi bir şey tabii. Bir kap yemek ihtiyacı olan herkesin karnını doyurmak, yardımların en güzeli .)
Bir de şu fark vardı ki iftara yakın saatte ,genelde evin en gencinin gidip sıcak pide alma kuyruğuna girmesi olayı da sanırım artık kalmadı.
Çünkü etrafta ya fırın zor bulunuyor ya da fırına gidecek kimse.
Malum büyükşehir çocuğu ,öyle her yere salıp gönderemezsin, ne olur ne olmaz etraf kötü.Büyükler desen, yorgun argın gelmiş işten güçten, nasıl gitsin.
Eh! artık görevliye söylenen önceden gelmiş pidelerle idare ediliyor.

----  Oruç tutmanın sadece ,yiyecek ve içecekle nefsi terbiye etme anlamına gelmediğini unutmamalıyız.
Ramazan ayında (ve her ayda tabii ki) kul hakkının yenmediği, yalan dolandan uzak durulduğu, yardım etme imkanımızın bol olduğu, öfkeden, nefretten uzak kalıp, dilimize sahip olduğumuz, dedikodudan uzak durduğumuz, iyilik kapılarını hep açık tutup, kötüler ve kötülüklerden uzak durduğumuz, bol bereket ve huzurlu günler görmeyi/görmenizi/görmelerini diliyorum.