Dün, babamı aşı olmaya götürdük.
Aşı gelecek, ne zaman gelecek, hangi aşı gelecek, kaç fazlık denemesi yapılmış falan ,filan derken aşılama çalışmaları nihayet başladı.Ülkemizde önce sağlık çalışanları aşılandı, sonra da yaş sıralamasına göre vatandaşlara aşı uygulanmaya başlandı. ''Su küçüğün ,söz büyüğün'' lafını söyleyen bir millet olsak dahi ,aşı olayına büyüklerden başladık, sıralamayı büyükten küçüğe doğru yaptık. Önce 90 yaş üzeri oldu , sonra babamların gruba yani 80-85 yaş aralığına sıra geldi. Tabi aşı için randevu alınması gerekiyor, biz bunun için MHRS(Merkezi Hastane Randevu Sistemi) üzerinden randevuyu oluşturduk. MHRS telefona yüklenebilen bir uygulama. Bu uygulama üzerinden sisteme girilince ,tüm randevu aşamalarını kolayca yapabiliyorsunuz, seçtiğiniz il ve ilçeye göre ,size en yakın Devlet Hastaneleri, anlaşmalı Özel Hastaneler karşınıza geliyor ve randevunuzu ona göre oluşturuyorsunuz. Bize çok yakın olduğu için seçtiğimiz Özel Hasteneye bir gün sonrası için randevu aldık. Zaten randevular ya aynı gün içerisinde ya da bir sonraki gün için alınabiliyor. Bir kaç gün sonra alayım , deseniz, öyle bir seçenek yok.
Tabii ki tam saatinden önce gittik. Hava da bir yağmurlu, şakır şakır yağıyor. Hastanenin ayrı bir binasının, hemen giriş katında, aşı odaları oluşturmuşlar. Hemen ilgileniyorlar. Hemşire babamın ismini sordu, sonra kendi telefonundan bir takım şeyler yaptı ve hemen ''Onayınız geldi, buyurun içeri'' diyerek ,bizi içeri aldı. Sol koldan , hiç sıkıntısız, (çok şükür) aşıyı oldu babam. Sonra kimliğini bir deftere kaydetti ve bize aşı olduğumuza dair el yazısı ile hazırlanmış bir kağıt verdi. İkinci doz için ise ,önümüzdeki ay ,bu günden 3 gün öncesinden başlayıp ,3 gün sonrasına kadar randevu alabileceğimizi söyledi. Bir takım hafif şikayetler olabileceğini, baş ağrısı, kol ağrısı gibi. Bunlar karşısında ağrı kesici alabileceğimizi ,geçmezse, derhal hastaneye gelmemizi tembihledi.'' Şimdi dışarda yarım saat kadar bekle amcacım'', diye bizi güleryüzle uğurlarken ,sabırsızlıkla kapıda bekleyen diğer hastayı başka bir odaya yönlendirmişti bile. Biz bekleme holüne çıktık. Hava yağmurlu, dışarda bekleme imkanı yok. Hem aşı olmak için , hem aşı olan kişiler çokta büyük olmayan bu holde bekliyor. Gerçi giriş kapısının açıldığı yerde burası ve otomatik açılır-kapanır kapı sayesinde sık sık havalanıyor. Ama yine de insan bir tedirgin olmuyor değil, aşı olunduktan sonra böyle bir hastane ortamında bu kadar kalınmasından. Neyse elimde fısfıs ,ha bre sıkıp sıkıp elimize kolumuza etrafa, bekledik yarım saat. Bu arada büyüklerimiz, genelde evlatları ile sessiz sedasız gelip, aşılarını olmaya devam ettiler. Aşı olanlar, sol kollarını yoklayarak bekleştiler.
Bu gün itibariyle sıra 75-79 yaş aralığına geldi. Sanırım aynı telaşı annemle de yaşayacağız, bundan sonraki grupta. Tereddütsüz biz gidip aşıyı babama yaptırdık. Tabii ki kendi karar verdi, şahsen hiç fikrimi söylemedim, etkilenmezdi belki. Belki de etkilenirdi. Etrafımızda yaptıran başka büyüklerde oldu. Umarım herkese sifa olur, aşısı bulunan bu hastalığın ilacı da bir an evvel bulunur. Aşıyı başka ülkeler buldu, keşke bizim insanlarımız da ilacı bulsalar, onun için çalışıyor, destekleniyor, teşvik ediliyor olsalar. Değil mi? Ülke kısır siyasi çatışmalar, boş konuşmalardan çıkıp ,bilimsel konularla ilgili çalışmaların gündem olduğu bir yer olsa. Hayal etmesi bile güzel.
Bakalım aşılar bize yetecek mi, sıra bize de gelecek mi?
Herkese sağlıklı günler..