mola

Hayat sığ bir su gibi durgun bu aralar,sanki sadece ayaklarım içinde. Ruhumu tatlandırmak için ufak mutluluk,kafa dinleme molalarına ihtiyaç duyuyorum.

 

Yaşam eskiye döndü, doğru. Dışarıda görünen fark ,insanların gerdanlarını,gıdılarını kapatan çoğu siyah maskeler. Bazen beyaz maske, siperlik ve eldivenli bir kadın da geçmiyor değil ama çok seyrek. Mesela cadde eskisi kadar kalabalık, dersane açıldı,karşıdaki inşaat desen zaten korona oraya hiiç uğramadı,pazar günleri hariç hep çalıştılar. 

Migros Sanal Market bile artık aynı gün sipariş teslimi yapıyor, bu dönem geçse de /sebze meyve hariç/ sanal market olayından vazgeçmem. Salgın sonrası edindiğim bir alışkanlık olacak sanırım.

Çocuklar da artık son  açıklamalardan sonra sitenin ve parkın tüm boşluklarını hoşlukları ile doldurdular. Etraf cıvıl cıvıl oldu. 

Tedirginliklerini çoktan atmışlardı ki gençlik için bu gayet normal. 65 yaş üzeri de gün içinde rahatça çıkabilecek, tabi maskeyi takıp mesafeyi kollamak şartı ile.

Hayırlısı.

Ramazanda iftarı abartmış,alalacele, tıka basa yiyor gibiyiz. Sonra midemizi oğuştura oğuştura dolaşmayız inşallah.

 Ben de uzun bir aradan sonra ilk defa kitap okumaya odaklanabildim. Onları da oğlum almıştı, ben de bir bakayım dedim.

Yazar Stefan  Zweıg ''Olağanüstü Bir Gece''

Yazar L.N.Tolstoy ''İnsan Neyle Yaşar''

Şimdi hazır bir heves gelip, okuma tembelliğimi üzerimden atmışken ,ben biraz kitap okuyayım.