22 Aralık.Telefon kamerasına hafif mavimsi yansısa da hava karanlıkta henüz.Bugünden sonra bir kaç gün duracak;ardından günler uzamaya geceler kısalmaya başlayacak.
Dün youtube dan takip ettiğimiz bir kaç habercinin şaşırtıcı haberlerini ve yorumlarını dinledikten sonra kendimizi ''Ben Leman'' izlerken bulduk. Memleket haberlerinde duyduklarımızdan sonra dizi konuları yavan gelmeye başladı ama neyse. İlk bölümlerini izleyip bıraktığım çok dizi var;buna rağmen hala takip ettiklerim de az değil; Kıskanmak, Güller ve Günahlar, Veliaht ,Sahtekarlar ,Rüya Gibi ve Ben Leman. Sıralayınca farkettim baya dizi izliyormuşum. Televizyon izlemeyi seviyorum, inkar edemem.
Sonra ''Burada Olan Burada Kalır'' dinledik, ''Güldür Güldür'' falan ile neşelendik.Çok evde durduğumuza kanaat getirince akşam yürüyüşüne çıktık. İnsanlar erkenden evlerine çekildiklerinden saat dokuz olmadan etraf sessizleşmişti. Mahalle arasındaki dükkanlar camlarına su gibi akan ışıklardan takmışlar, kapalı dükkanlar hafif hafif ışıltılar yayıyor. Lokantalarda müşteri yok ama henüz kepenk indirmemişler.
Mahallenin düğün salonundan müzik sesi yayılıyor. Düğün sezonu bitti ama yemekli müzikli toplantı ve eğlenceler devam ediyor. Bu salonun hiç boş kaldığını hatırlamıyorum. Özellikle yazın camlarını açtıklarında bizim evlerden müzik sesi eksik olmuyor, memleketin değişik yörelerinin şarkı ve türküleri cadde ve evlere kadar sızıyor.
Üst katta düğün salonu ,alt katta, yol boyunca kuruyemişçi, kırtasiyeci, tavuk dönerci, eczane,baklavacı sıra sıra dizili. Bir de fotoğrafçı var. Hepsi de yıllardır bu binanın esnafı. Bu bina yapıldığında henüz AVM diye bir şey bilinmiyordu. Almanya'dan gelen bir aile açmıştı ilk süpermarketi bu binanın zemin katında , her şey satılıyordu. Çoğu çeyizlik eşyamı oradan almıştım. Zamanla iflas etti kapandı şimdi zemin kat izbe biraz. Salaş dükkanlar var, terziler,berber, saat tamircisi,ufak yemek salonları. Gariban işi .
Cadde üzerinde hayat başka türlü akıyor,zemin katta bambaşka. Bu apartmanda düğün salonun yanına bir zamanlar bir de Türkü Bar açılmıştı, her gece bir olay, kavga döğüş. Korkardık mahallece. Korkulan da oldu bir gün yangın çıktı ,neredeyse tüm apartmanı sarıyordu ki itfaiye yetişti. Sonra elbette kapatıldı bu türkü bar.Şimdi boş orası.
Benimde konu nereden nereye geldi. Çenesi düşük insanlar gibi kalemim düştü, yazdıkça yazdım bu apartmanı. Daha da anlatacak pek çok hikayesi var ,hepsi ayrı yazı konusu olabilir.
Dönelim bizim eve;
Akşam çiseleyerek başlayan yağmur bu sabah çoğalmış.
Çiçeklerime haftalık sularını verdim. İki orkidem goncaya durdu. Açtı açacak. Şimdi;
Blog ziyaretlerimi yapacağım, okumadan geçmediğim bloglar var yorum yapmasam da. Sonrası kahvaltı ve yeni gün..
Yeni bir hafta başlıyor. Umarım sakin ve güzel haberlerle dolu geçer..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder