Nihayet yardım yemeğimiz yapıldı, ama ben katılamadım. Bizim yemek iki kez iptal olup üçüncüye tarih alınınca başka bir davet denk geldi, tercihimi ondan yana oldu. Tabi bu durum diğer tarafta hoş karşılanmadı. Olur öyle şeyler. Sonuçta tercihler bize ait, sonuçlarını da biz göğüsleriz. Burada sorun karşı tarafın sizi anlamamakta direnmesi yahut illa kendi isteğini dayatması. Ancak böylesi iki durumda tatsızlık kaçınılmaz oluyor.
Aslında bu küçük olay bile bana yıllar içinde nasıl karar verdiğimi ve tepkilerimin nasıl değiştiğini düşündürdü.
Genelde benim için çok önemli mevzularda hemen tepki versem de diğer durumlarda üzerine yatar uyur bir gece geçiririm. Sabahları kafam daha net olur, daha makul davranmaya meyilli olurum.
Ve çoğu zaman da sabahki kararımın doğru olduğunu görürüm.
Yaş ilerleyince çok şey değişmiyor aslında. Sadece daha çok yaşanmışlık, görmüş geçirmişlik olduğundan karar vermesi kolaylaşıyor. Çocukluk ,gençlik öyle mi? Değil tabi. Her şey yeni, her olay ilk kez oluyor. Etraf ilk deneyimlerle, yeni olaylarla, yeni kişilerle çevrili. Hepsi şaşırtıcı, mutlu edici, üzücü,kırıcı,sevindirici... her duygu bir arada.
Zaman geçtikçe bir çok şey tekrar etmeye başlıyor..
''Tarih tekerrürden ibaret'' sözü sadece toplum tarihi için değil;toplumu oluşturan bireyler için de doğru. Hayat boyu aynı döngüler, benzer biçimde bazen şekil değiştirerek sürüp gidiyor.
Teknoloji ,bilim gelişiyor; yaşam koşullarımız iyileşiyor, kolaylaşıyor ama gerisi hep aynı.
Tıpkı Nazan Öncel'in şarkısındaki gibi.
Aynı nakarat, hep aynı,aynı....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder