Sahiller kedilere, martılara, kargalara ,sokak köpeklerine kaldı. Oysa ender rastlanacak sıcaklıkta bir Ocak ayı başlangıcı yaşıyoruz. Ayın üçüncü günü bugün, sıcaklık bahar aylarındaki gibi. Kısıtlama olmasaydı kimbilir ne kalabalık olurdu sahil.
Çaylarımızı balkonda içiyoruz,sıcaklık 23 derece.Keyif yapıyor gibiyim ama yılın ilk günü arıza ile başladı. Bismillah dedim, mala gelsin cana geleceğine tabii ki. Çamaşır makinası su akıtmaya başladı, neyse ki servisler çalışıyormuş. Hemen gelip baktılar, halloldu. Bazı eşyalar evin temel direği gibi, bulaşık makinası bozulsa o kadar dert etmem ama çamaşır makinası öyle değil. Dert ederim.
Bu fotoğraflar aralık ayının son gününden.Tıpkı bugünkü gibi hava durumu. Sahil kedileri mayışmış, güneşin tadını çıkartıyor. Baksanıza kayaların arasındaki otlar bile sararmadı, kurumadı, sanki bahar tazeliğinde, yeşil yeşil duruyor.
Kediler sahilimizin simgeleri gibi. Her taşın altından çıkıyorlar. Çoğu yere kartondan, suntalardan kedi evleri yapıp bırakılmış. Kullanıyorlar mı? bilmiyorum kediler hakkında bilgim olduğunu söyleyemem ama çevremde pek çok kişinin kedisi var ,kedileri olanlar onları çok seviyor. Ben uzaktan seviyorum:) Bu kedi resimlerini çektiğim gün, öğleden sonra oğlumla telefonda konuştuk. Kendisi Bursa'da yaşıyor, okuyor.
'' anne dün ,ne oldu biliyor musun '', dedi.
''Hayırdır''
''Tam uzandım ,azıcık kestiricem, baktım yanımda bir kedi ''
''aaaa!!!''
''Cam açıktı, oradan giriyor arada içeri , ama yatağıma çıkmaya cesaret etmemişti.''
(demek daha önceden beri geliyor) Evleri giriş katta. Pencereyi açık bulunca evi ziyaret etmeye başlamış arada. Gençler de balkona yem koymuş, yastıkla falan yer yapmışlar. Ama yine eve girip ,duruyormuş . Zorla kendini eve aldırmış yumurcak.'' Sanki eğitimli'' diyor, ''nereyi gösterirsek orada yatıyor'' diye de anlatmaya devam ediyor. Anlaşılan benim evde istemediğim bir olayı ,bana usul usul anlatmanın yolunu bulmuş, kedi epeydir misafirleriymiş anlaşılan. Bana yeni söylüyor . Karantina günlerinde üçüncü bir ev arkadaşı bulmuşlar kendilerine. Ne diyebilirim ki. Kendi hayatları. Zaten bana arada söylerler , kendi evimiz olunca kedi alırız biz evimize ,diye. Bu sözü çocukken eve kedi ,köpek almamam neticesinde duymuştum. Ben korkuyorum, bakamam, sorumluluk ister aynı zamanda ,derdim dururdum. Hala aynı yerde duruyorum. Ama onlar, artık yetişkin alsınlar evlerine tabi, nasıl isterlerse. Telefonda gösterdi kediyi bana da , 4. resimdekine benziyor biraz.Sevimli. Bu konuda anne tembihlerimi sıralayacaktım yine ama ,sustum:)
Evlatlar mutluysa ,anneler daha mutlu.
Güzel bir kısıtlanmış pazar günü dilerim hepimize...
