21 Günlük Yazı Maratonu

İnstagramda takipçisi olduğum sevgili Yeşim Cimcöz  bir yazı maratonu başlattı.Kendisini şahsen tanımıyorum ama kendime çok yakın hissediyorum. Videolarını izleyince sanki benim duygularımı dile getiriyor hissine kapıldığım oluyor. Sıkı takipçisiyim, kendisinden ve bir dönem kayıt olduğum atölyesinden, ''yazmak'' ile ilgili pek çok şey öğrendim.
Bu aralar yazma konusunda tam bir tembel teneke modundayken , imdadıma yetişti.
21 günlük bir yazı maratonu başlattı.
Yapmam gereken videolarını izlemek ve kalemi defteri eline almak.Tabii benim gibi sağ omuz sıkıntı verip ,kalem tutmayı zorlaştırıyorsa, klavyeler ne güne duruyor, zaten hep elimizin altında artık.
Sanırım ben en kolay sevgili Asus'umla yazıyorum.
1. gün..
Bir kelime seçin ve ''6 dakika yazısı'' yazın.
Kelimemi okuduğum kitaptan seçtim. Gözüm kapalı ,herhangi bir sayfasını açarak, parmağım rastgele hangi kelimeye denk gelirse ,o kelime olsun ,diyerek seçtim.(Beğenmeyip kelimeyi değiştirmeyin lütfen,şansınıza artık)
Sonra 6 dakikayı ayarlayıp, o kelime ile başlamak şartı ile zihninizi boşaltın.
Düşünmeden, kalem ne yazarsa, değiştirmeden,içinizden ne akarsa onu yazın.
çok rahatlatıcı;
İşte benim bugünkü şansıma çıkan kelimem;
                                                                     Göğsüne;
Göğsüne; yatırdığı bebeği usulca aldım .ikiside uyumuş.kızın kolları buz gibi üşümüş ama babasının kucağına denk gelen yanağı sıcacık.ne tatlı kokusu var bu bebelerin sıcak poğaçalar gibi. koklamaya doyulmuyor. baba olmak da anne olmak kadar zor mu acaba. bir yerde duymuştum babalık yolda öğrenilen bir şeymiş.annelik ise doğuştan.yani tabi doğuştan derken küçük bir kız çocukken çoğu çocuk, bebekleriyle bir anne -çocuk oyunu oynar.onları ayağında sallar mesela.ama bir erkek çocuk görmedim ki babacılık oynasın zaten bebekle oynamazlar.onların en sevdiği oyuncak arabalardır. ya da dı. neden çünkü erkek çocukları ve delikanlılar zamanımızda sadece ekran başında klavye oyunları oynuyor. tıkır tıkır tuş sesleri, ekrana eğilmiş fıldır fıldır gözler,ekrandan duyulan diğer oyuncu arkadaşların sesleri odalardan taşıyor. sıkılmadan bıkmadan oynuyorlar.biz anaların işi pek zor onları o ekrandan uzak tutsan bir dert ki başarmak zor ,tutmasan bir dert..

ve 6. dakikanın sonu,yazıyı nerede kaldıysa orada kesiyoruz..
Maratonda 1. gün sona erdi.

(Katılmak isterseniz,haydi gelin;@sanalyazievi youtube kanalında)