Tv'de güncel haberleri, ne olmuş ne bitmiş seyretmeyi severim/severdim.Şimdi hiç içim çekmiyor.
Oysa tartışma programlarının baş müdavimiydim, izlemeye bayılırdım.Özellikle günlerini beklediklerim vardı.(Tarafsız Bölge gibi Teke Tek gibi Halk Arenası/ki kaldırdılar bunu pardon/gibi) Şimdi göz ucuyla bile izleyemiyorum.
Nasıl bir tek taraflılık, nasıl bir münakaşa, laf atma, savunma, kavga, ağız dalaşı belli değil.Hepsinde konu fiks, konuşmacılar aynı. Gerim gerim geriyorlar dinleyeni. Şu seçim olsa bitse de, bir rahata ersek.
Herkes kendi kabuğuna çekilse yine.
Belediye seçimi mi ,genel seçim mi ,karıştırıyorum artık.
Şöyle bir sakinlik, bir rahatlık örtüsü serilse de , tıpkı yerli filmlerde senelerce işlendiği gibi; ''fakirsin ama mutlusun, ve bir de gururlusun'' mottosunda yaşayıp gitsek. Evet belki ekonomimiz kötüymüş ama biz huzurluyuz, diyebilsek.Razı olacak hale geldik.
Herkes gergin, suratsız. Hani bu İnsta, face, whatsapp daki esprili mesajlar,
karikatürler, börtü böcek resmi gönderenler, dışarı da neredeler ,
bakınıyorum ,ben göremiyorum.?
Aman herkes dünyaları ben yarattım edasında ya da bugün sol tarafımdan kalktım ,dokunma ,haleti ruhiyesinde dönenip duruyor.Herkes bir afır bir tafır gidiyor.
Yazık.
Bu gün hayat size bir gün daha sunmuşsa,etrafınızda da sizi seven bir kişi dahi varsa, bu bile yeter.
Gökyüzüne doğru kaldırın kafanızı, şöyle burundan derin bir nefes alın,
verin içinizdeki tüm olumsuzlukları dışarı. Orada kalsınlar.
Herşey olmaya çalışıyorsak, mutlu olmaya da çalışmalıyız.En çok mutlu olmaya çalışmalıyız.
Dertler üzerimize üzerimize gelse de onları ufaltmak,göz önünde tutmamak, sadece nedenine değil ,çözümüne odaklanmak ,bizim elimizde.
Hadi bu gün , etrafınıza gülümseyeceğiniz bir gün olsun.
Bırakın yavaş yavaş geçsin,
biliyorsunuz, geçip gitti mi bir kez ,bir daha geri gelmiyor.
