İşbankası müzesi ve maziden kalanlar.

Bankacılık meşakkatli, yıpratıcı ,fedakarlık isteyen bir meslektir. Sevmeden başlasanız da bir bakarsınız birbirinize alışmışsınız.Maziye doğru baktığınızda ise çoğu olayda olduğu gibi zor,sıkıntılı ,berbat günler süzülmüş, geride güzel, sevimli, hoş anılar tortulanmış kalmıştır.

Eminönü'ndeki İşbankası Müzesinin önünden geçip gidemedik o yüzden belki.Eşimde ,bende hiç tartışmadan( ki kendisi pek müze gezmekten daha doğrusu maziden hoşlanmaz,geleceğe meraklıdır) ''Hadi girelim'', dedik. Binanın, trabzanları bile mermer merdivenleri ile yukarı çıkarken, bizi karşılayacak şeyleri tabii ki merak ediyorduk. Sergi salonları İşbankası'nın kurumsal geçmişini, tarihi sıralamaya göre özetleyecek şekilde dizayn edilmiş. 

Eski personel fotoğraflarından, cam bölmelere yapılmış resimler çok etkileyici. Tarihte kalan insanlar gözlerinizin içine içinebakıyor gibiler ,resimlerde. 

Mustafa Kemal Atatürk'ün 22 Ekim 1929 yılında, Ulus'taki Ankara Merkez şubesini ziyareti sırasında imzaladığı kasa yevmiye defteri ,beni etkileyenlerden bir diğeri.

1939 yılında kullanması için Atatürk'e özel hazırlanan cep ajandası da Ata'mızın 10 Kasım 1938 yılında vefatı nedeniyle, onun tarafından hiç kullanılamadan Banka'da kalmış.

Üst kat gezisinden sonra ,tabii ki  kasa dairelerine de uğradık. Çalıştığım şubelerin birinde kiralık kasa dairesi vardı da o bölümler bizim için ender ziyaretçileri olan yerlerdendi.Çok nadide ,değerli eşyası olanlar, çok zenginler gelip bir takım şeyleri saklarlar, diye düşünürdüm. Meğer değerli eşyalar herkesin gözünde ne kadar da farklıymış.Müzede beni en çok etkileyen bölüm sanırım kiralık kasalar oldu.
Kimi bir kahve fincanı ve değirmeni, kimi mor ,kırmızı iki karanfilden oluşan beyaz tüllü gelin çiçeğini, kimi mavi kartını, kimi oyuncaklarını saklamıştı. Sonra unutup gitmişlerdi işte..Kalakalmıştı o kimbilir ne büyük hatıra taşıdığı için o küçük dar, kilitli demir çekmecelere saklanan nesneler. Sahipleri onları sıkı sıkı herkeslerden saklamıştı,ama sonra terki diyar edince , o gizlenen şeyler , o hatıralar ,bir müzede yıllar boyu alenen seyredilmeye mahkum olmuşlardı...

Sizlere de biraz fazla fotoğraflı bir paylaşım oldu sanırım ama
mesela bu fasitlerle ilk bankaya girdiğim yıllarda hesap yapmaya çalıştığım, neyse ki piyasadan kalktılar,

bu tip daktilolarda iki parmak 'şık şık, tık tık'' ellerim karbon boyana boyana daktilo yazmayı öğrendiğimi , neyse ki onlarda piyasadan kalktılar ,söylemeden geçmeyeyim. Karbon yani fotokopiden önce, kağıtların arasına konarak yazının bir kaç nüsha aynı anda yazılmasını,çoğaltılmasını sağlayan siyah,el boyayan, incecik karbon kağıtlar:)) Çalıştığım banka devlet bankası olunca manuel sistemle bir iki yıl çalıştım.Otomasyonlu sisteme sonradan geçtik. Ama aslında iyi ki de manuel de çalışmışım ,diyorum..İnanın oldukça zevkliydi.

Bankacılık yapsanız da hiç alakanız olmasa da,ülkemizin sağlam bir kuruluşu olan İşbankası'nın kurumsal tarihi ve bankacılıkla ilgili bu müzesi, inanın büyük bir hayranlıkla dolaşılacak bir müze.
Yolunuzun düşmesi dileğiyle;
güzel bir hafta  diliyorum..