biten bayram şekerleri..

Ben bir tane daha alabilir miyim?Kardeşim var da, dedi .Belli ki abla olmak pek hoşuna gidiyordu..
Çukulatalardan sadece o iki tane aldı. Diğerleri birer tane ile yetindi.
Gözleri kase de elleri uzanmak istiyor,ama kendilerine mukayyet olup ,
teşekkür edip, iyi bayramlar dileyip gittiler. Şekerliktekiler, benim en sevdiğim neredeyse otuz yıldır satılan, Ülkerin Ece marka ,yaldızlı ,parlak kağıda sarılı çukulatası.İçinde bütün fındık var.Kremasına da öğütülmüş halde katılmış,tepesine hafif bir kümbet şekli verilip, gece mavisi kalpli, parlak kağıda sarılmış. .
Bu çukulatadan yeni çıkmıştı o zamanlar nikahımıza gelenlere ikram etmiştik.
O zamanda çok severdim, nikah şekeri yaptırıp masraf edeceğimize ,herkese o soğuk kış günü çukulata ikram etmiştik. Aslında pek soğukta değildi ,aralık ayının kapalı yağışsız, karsız, tatlı , yağmur ılığı dolu bir havaydı.
Ya da ben heyecandan öyle hissetmiştim.
Kapı akşam üzeri çaldığında ,bu sefer ,sayamadım belki on çocuk, irili ufaklı
neşe ile koro halinde bağırdılar;
İiyii bayramlaar teyzeee..
Haydi teyzesi, gelsin çukulata kasesi.
Bayramda çocuklara şeker vermeme ile ilgili paylaşımlar vardı,onlar aklıma gelmedi değil. Başka bir ikramlık(bayram harçlığı hariç) onları bu kadar mutlu eder mi? Bilmiyorum.
Bir dahaki sefere kuru meyve alıp sunucam,bakalım
ne yapacaklar?
Ama ağız tadıyla şeker ,çukulata,tatlıyı dolu dolu keyifle yenilebilen tek zaman çocukluk değil mi? Ne zaman yediniz çocukluk dışında ,kilo,sağlık vs.düşünmeden rahat rahat bir çukulatayı.Hıı?
Bırakalım da çocuklar bayramda yesinler..(Tabii ki aşırıya kaçmadan.)
Kardeşine de alan yine kapıda en ön safda yer tutmuş ,bu sefer kalabalık olunca öndekiler aldıkları çukulataları, arkadakilere iletiyor.
Benim çukulatalar bitti ,gitti.
Afiyetle yesinler..
Çocukluk gibisi var mı..
Çok yaşasınlar, güzellikler görsünler...

:
Not:
  (yazıyı hazırlarken dinlediğim bu şarkı ,herkese gelsin)