dondurma mı yedik, dondurma mı bizi yedi anlamadım..

Nasıl kalktığımızı bilmiyorum, yoksa bir laf etmeden geçemeyecektim..
Durun anlatayım.
Sıcak bir haziran akşamı.Evde bunalmışız, gidip bir dondurma yiyelim istedik.Mahallenin pek tutulan şahane dondurmalar yapan dondurmacısı,yine pek kalabalık. Ben tahta masalardan birine oturdum.Eşim sıraya girdi.Yan masamızda ufacık iki çocuk da ailelerinin dondurma almasını bekliyor.Cıvıl cıvıllar.
Bir çocuk nerede en mutludur?
Annesi babası ,küçük erkek kardeşiyle birlikte ,hele bir de dondurmacıdaysa,değmeyin küçüğün keyfine, değil mi?
Tabii ki öyle olmalı.
Birazdan annesi ona en güzel dondurmayı külahta getirecek o da afiyetle
yiyecektir.
Tıpkı benim de eşimin ,almak için sıra beklediği dondurma gibi o da annesi ve babasını, kardeşiyle beklemektedir. Belki 4 bilemedin 5 .Nasıl da ufak tefek zayıf kollu, kıvırcık siyah saçlı.Kardeşi erkek, daha küçük o da bi lokmacık bir şey.
Biraz sonra, esmer uzunca boylu annesi elinde bir peçeteye sarılı bir külah dondurma çıkageldi. Küçük kız mırıldandı;
-pembe olanından istiyorduum,
Anne ,birden,beni bile zıplatan asabi sesiyle parladı;
-bana bak, yokmuş işte ,al şunu ye ..
Kız hafiften ağlamalı oldu;
-bana bak senin bu mızmızlığın, yordu bitirdi beni, yordu,yordu!!!
diye azarlara devam eden anne, elinde külahla yardım istemeye babaya gitti.
Dedim baba gelir ,şimdi durumu düzeltir.
Baba da maşallah geldiği gibi kızın başına çöktü ;
- bak kızıyorum ama ,ya bunu yersin ya da geri veriyorum,yokmuş pembe..
kızın dudaklar büküldü,başladı inciler yanaklarından süzülmeye, ağlıyor,
Annesi;
- ağlama diyorum,diye çemkirince küçük kız, kendi gibi zayıf sesiyle iyice koyverdi biryandan da bas bas bağırıyor;
-aağlaamııyorum beeen,ağlamıyrouum,
Baba;
-bak alıyor musun, bak geri veriyorum, diye son sürat tehdit.
Zavallım ,süngüyü indirdi nasıl başa çıksın hem ana hem baba çemkirmede yarışıyor.Sümüğünü çeke çeke peçete sarılı ,külahı aldı,ortalık yatıştı.
Ana-baba da oturdu.Üzerlerinde beyaz yakalı tarzı kıyafetler, Suratlar beş karış, ufak oğlan iyice sinmiş ablası ağlayınca, o da usul usul  ağlamaklı bir ifadeyle dondurmayı yemeye çalışıyor.
Ya kardeşim çocukları en sevdikleri yiyeceği yedirmeye getirmişsin ama
çocuklar azar mı yediler, dondurma mı yediler, anlayamadılar.
Aynen bende,dondurmalar boğazıma dizildi.Kızın aklı pembe dondurma da .
Bu sırada ne oldu dersiniz?
Sevgili anamız  çıkardı telefonu çocuklara yine talimat veriyor(Bu sefer yalandan gülerek) ;
-Gülün bakayım  selfi yapıyoruuuz.
Çocukları o halde bir de selfisine oyuncu etmez mi?
Ayol çocukların daha yaşı yeni kurudu.
Üstelik sen gelip sarılıp bir silmeden o gözyaşlarını, kendi kendine ellerinin tersiyle sildiler.Neymiş, şimdi selfi çek,''dondurma keyfi'' diye sıtorine at.
Hay sizin sıtorinize..
Pes dedim,
Kalk dedim, kalk ,canım ,yolda yeriz ,gidelim biz, dayanıycam..
Yiye yiye gideriz eve..