kara günler

Önce kar, sonrasında karla karışık yağmur günlerdir devam ediyor.  Bir tek ekmek almak için, biraz da hava almak için dışarı çıktım. Dondum geldim. Kafam dağılsın diye, güya yürüyüş niyetindeydim. Biz bu haldeyken kimbilir aç bilaç , eksilerdeki havalarda o insanlarımız ne yapıyor? Barınacak yer bekliyor, yemek bekliyor, su evet su bekliyor. On yaşında ikizler Hasan ve Hüseyin su istiyoruz diyorlardı ekrandan, açlardı bir kase mercimek çorbası içmişler sadece. Eylülsu ''deprem ne zaman bitecek?'' diye soruyordu gazeteci abisine. Ah yavrular geçecek bu günler de geçecek. Biz ekranların başında ağlaşıyoruz, gençlerimiz yardım için ne yapabileceğini dert ediniyor, elden ne geliyor, hiç. Sadece kahrolmak. Çok büyük bir alan, çok fazla nüfus, çok fazla ihtiyaç. Nasıl olacak? Nasıl toparlanacağız? 99 depreminde kendimize gelmemiz, yıllar sürmüştü, orada yaşayan insanlar bin beterini yaşıyor nasıl kendilerine gelecekler.. Çok yakın zamanda Ekim ayında o toprakları gezmiştim, şimdi oralar yok olmuş. Ne çok yeni binalar yapmışlar , diye konuşmuştuk, hepsi de yüksek yüksekti. Tıpkı buralar gibi. Eskisi yenisi hepsi gitmiş yazık ki ne yazık. Tüm gün ekran başında haberleri izliyoruz, sosyal mecralara bakıyoruz. Nasıl olacak böyle, dertleniyoruz. Bu kadar kaderci olursak , akıllanmazsak daha böyle günler görürüz biz. Allah rahmetler eylesin hayatını yitirenlere, kalanlara sabırlar, hepimize..