Ev kazası..

 Ramazan ayı güzel güzel geçerken geçen akşam annem bizi iftara çağırdı. Yorulma anne, gerek yok dedik ama heves etti, kıramadık. Maşallah yaşı ilerlese, bazı hastalıkları olsa da hala dinç böyle yemekler vermeyi seviyor. 'Tatlıyı ben yaparım , sen ona uğraşma', dedim.'Yok, güllaç aldım yapıcam' dedi. Güllaç da ramazanın en ünlü tatlısı. Akşam gittik ki ne görelim ,işaret parmağı kocaman dolamaç halinde beyaz sargı bezi ile sarılı, yüzü de sargı bezi kadar beyazlamış oturuyor. Yemekleri pişirmiş tatlıyı yaparken kuruyemişlerini blendıra koymuş çekmiş, sonra blendırın bıçak kısmı arasında kalan parça var mı diye parmağı ile temizlemeye kalkıp aynı anda prize takılı olan blendırı da çalıştırınca olanlar olmuş. İşaret parmağını parçalamış alet. Neyse ki teyzemle aynı binada yaşıyorlar , hemen en yakın hastaneye gidip parmağa dikiş attırmışlar. Antibiotik, tetanoz aşısı vs. Olayın ilginç yanı bizim haberimiz yok. Biz de almış pideleri iftara gitmiş hala misafir gibi. Parmağa mı üzüleyim, o halde yine iftar vermeye çalışmasına mı üzüleyim, bize haber vermemesine mi bozulayım. Yemekler boğazımıza dizildi o parmağı gördükçe. Dün ikinci pansumana gittik, doktor baktı,'tam kapanmamış ama cumaya kadar düzelir dikişleri alırız'  dedi. Beterinden korusun Allah. Ev kazaları oluyor , dikkat etmek lazım ama işte görünmez kaza, isteyerek olmaz ama olur. Elektrikli ev aletlerini işi bitince mutlaka prizden çekmek lazım, artık bu da kendime hatırlattıklarım arasında. Anneme de çocuk gibi her şeyi tembih eder halde buluyorum kendimi bazen ama olacak olan yine oluyor işte. 

*Bu gün dikişler alındı, durum iyi .Kazasız belasız günler olsun..