yılın ilk günü.

 Yeni yılın ilk günü anneme ve babama gittik, sokaklar o kadar sakin ve sessizdi ki pandemi günlerini anımsattı.Sanki bir pazar sabahı. Zaten hafta içi tatil olduğunda bana hep cumartesi pazar hissi verir. Hava da bahar ayları gibi serin ve rüzgarsız. Güzel.  Ama annemlerin sokak aynı zamanda benim eski oturduğum sokak ve bir zamanlar çok güzel günlerimin geçtiği evim şimdi yerle bir, yıkım işlemi tamamlanmış kocaman boş bir taş ve moloz yığını halinde dümdüz edilmiş. Bu ara eski evlerin yıkım işi çoğaldı, pek çok ev yıkılıyor, bazısının yerine hemen yenisi inşaa ediliyor bazısı öylece boş arsa olarak kalıyor. şu an oturduğumuz evin de deprem dayanıklılık testi sonuçları henüz çıkmadı, uzun süreli bir işmiş anlaşılan bakalım önümüzdeki ay belli olacakmış. Bekliyoruz. Şimdi sokaklarda kaldırımlarda ağaç da yok, evle birlikte ağaçlarda gitmiş , sokak sadece beton apartmanların gölgelerinden oluşuyor, ağaç gölgesi kalmadı sokak ve kaldırımlarda. 

Annem yine ekmek pişiriyordu, evin içi sıcacık ekmek kokmuştu, babam yine kulaklıklarını takmamış bizi görünce gidip taktı. Alışamadı bir türlü kulaklık olayına, tabi yapay bir aletle duymaya çalışmak zor olabilir ama hiç duymamaktan iyidir. İlk zamanlar hep kullanıyordu sonra sonra evde pek takmamaya başladı, artık ısrar etmiyoruz kendi ayarlıyor kullanım durumunu. Akşam O Ses Türkiye yi izlemişler, tek eğlenceli program bir O Ses Türkiye varmış bir de Kanal D de Sibel Can'ın programı ikisi arasında dolaşıp durduk dediler. Çocukları gelmese de o yine zeytinyağlı dolma ve mayonezli salatasını yapmıştı.Çok güzel yapar. Bizde çay eşliğinde bir güzel yedik:)