7- Çocukluktan kalan

 7- Eylül sorusu;Çocukluğunuzdan hatırladığınız ilk şey nedir?

Ooo ! Elli küsurlerdeyken şimdi bu soru bana zor geldi.Ben öyle hafızası çok çok iyi eskileri ,günü ayı, mevsimi ile hatırlayanlardan değilim. Zaten insanoğlu her şeyi hatırlamazmış ,hatırladığı şeylerin çoğu beynimiz tarafından tamamlanan hayallermiş. 

Çocukluğumdan hatırladığım ilk şeyler devamlı bir taşınma halinde oluşumuzdu. Babam, annemle evlendiğinde çiçeği burnunda bir teğmenmiş ve evlendikleri ilk yıllarda çok sık tayin olmuşlar. Ben de değişik evler, farklı arkadaşlar, birbirinden ayrı coğrafyalar hatırlıyorum. Mesela  6 yaşındayken  Gelibolu'dan Artvin'e tayin oldu babam. İlginç bir tesadüf ; Atalarının yaşadığı, 93 Rus harbinden sonra göçüp Bursa'ya yerleştiği şehre şark tayini çıkmıştı. Annem hamileydi. Eşyaları bir kamyona yükledik, bizde kamyonla birlikte uzun bir yolculuk yaptık. Tabii bu yolculuk anneme hiç iyi gelmedi. İki katlı bir evin alt katını kiralamıştı babam, henüz lojman çıkmamıştı, yeni geldiğimiz için sanırım. Üst katta ev sahipleri yaşıyordu, Artvinli bir aile Nebahat teyzeler. Eve geldik , annem fenalaştı, o zamanki şartlar zor hastaneye kaldırdılar .Babam annemin yanında ben tek başıma. Bana ev sahiplerimiz  annem hastanede kaldığı süre boyunca baktılar. Tamamen yabancı bir şehirde tamamen bilinmeyen insanların yanında bir kaç gün. Küçük bir çocuk için korkutucu. Annem maalesef bebeğini kaybetti, ben kardeşim olmasını o kadar istiyordum ki çok üzülmüştüm, /tek çocuklar kardeş ister./ Neyse ki annem kurtuldu, iyileşti , ben anaokul ve ilkokulun bir kısmını Artvin'de okudum. Nebahat teyzelerin evinde bir yıl kaldık, çok candan, yardımsever insanlardı , Artvinliler çok iyi insanlar olarak kalbimdeler, Sonra lojmana taşındık. Çok güzel günlerimiz geçti lojmanlarda da. Türkan ve Deniz isimli iki arkadaşım vardı mesela. Bunları hatırladım çocukluktan işte .Sonra Artvin'den  tayin oldu babam ve dolayısıyla biz.